SİZ NASIL YAŞADINIZ?

Orta, lise, veya yüksekokul yaşlarında çocuğunuz varsa, çocuklarınızdan başlıktaki soruyu duyduğunuzdan yüzde yüz eminim. Yanılıyorsam yazıyı okuduktan sonra lütfen bana yazın.

“Bunca yokluğun içinde, siz nasıl yaşadınız ”

Teknoloji yok…

İnternet yok…

Bilgisayar yok…

TV yok…

Klima yok…

Araba yok…

AVM ler yok…

Cep telefonu yok...

Yok, yok, yok…

Bir yanlış anlaşılmaya meydan vermemek için öncelikle şunu belirteyim. Çocuklarımızın bu üstün teknoloji ürünlerine sahip olmalarından asla bir şikayetimiz olamaz.

Bizim dönemimizde elbette günümüz teknolojisinin getirdiği olanaklar yoktu.

Ama bu denli (kişinin kendisini ve çevresini etkileyecek boyutta) hırs da yoktu.

Bu denli karmaşa, bu denli telaşe, bu denli yoğunluk, bu denli baskı da yoktu.

Huzur vardı bizim dönemimizde.

Doyum vardı.

Güzel insani ilişkiler vardı.

Güçlü akrabalık ilişkilerimiz vardı. Akrabalarımızla iç içe yaşardık.

Televizyon yoktu ama güzel komşuluk ilişkileri vardı.

Arkadaşımızın evine davet olmadan girer; sofralarına davet olmadan otururduk.

Araba(lar) yoktu ama yollar, kaldırımlar bizimdi.

Okuldan sonra akşama kadar sokakta oynardık.

İnternet arkadaşlarıyla değil gerçek arkadaşlarla görüşürdük…

Susadığımız zaman, şişelenmiş sudan değil, musluktan su içerdik…

Aynı bardağı dört arkadaşla paylaştığımız halde hastalanmazdık…

Her gün pilav, börek yediğimiz halde (günümüz insanları gibi) kilo almazdık…

Çıplak ayakla dolaşırdık ama ayaklarımıza bir şey olmazdı…

Annemiz ve babamız bizi sağlıklı tutmak için hiçbir zaman ek gıda takviyeleri, vitaminler vermezlerdi…

Kendi oyuncaklarımızı kendimiz yaratır ve onlarla oynardık…

Ailemiz zengin değildi. Bize mal mülk değil, sevgi verdiler, sevgi bıraktılar…

Cep telefonlarımız, DVD'lerimiz, oyun istasyonumuz, X Box'ımız, video oyunlarımız, kişisel bilgisayarlarımız, internet sohbetimiz olmadı ama gerçek arkadaşlarımız, sağlam dostlarımız vardı bizim…

Çektiğimiz , çektirdiğimiz fotoğraflar siyah beyazdı ama renkli anılarla dolu idi…

Biz kendine özgü eğitimi ve disiplini olan bir kuşaktık. Ebeveynlerimizin, hele de öğretmenlerimizin sözüne uymama gibi bir lüksümüz olamazdı…

Dahası, hiçbir konuda lüksümüz olamazdı…

Lüks sözcüğünün, anlamını bile öğrenemeden büyüdük biz.

Değerli okur, güzel günlerde buluşmak dileklerimle. Sevgiyle kalın.