SONRA GENELLİKLE ÇOK GEÇ OLUR

Sonra yaparım…

Sonra giderim…

Sonra ararım…

Sonra söylerim…

Sonra bakarım…

Sonra düşünürüm…

Sonra çalışırım. (Sonraları daha da çoğaltabiliriz)

Sanki zamanı yönetmek bizim elimizdeymiş gibi her şeyi sonraya bırakıyoruz…

Oysa bu günler, her saatin, her dakikanın değerini bilerek dolu dolu, sindire sindire yaşamamız gereken günler. Ne varsa bugün, bu dakika, bu saniye var.

Sonra?

Gün daha yeni başladı diyorsun, bir de bakıyorsun akşam olmuş.

Sonra?

Pazartesi günü yeni bir haftaya başlıyorsun, bir de bakıyorsun günlerden cumartesi.

Sonra?

Ve aylar ve yıllar göz açıp kapayana kadar geçip gitmiş oluyor.

Sonra?

Büyüklerini, arkadaşlarını, sevdiklerini kaybetmeye başlıyorsun.

Sonra?

Ve işte o an, geri dönmenin imkansız olduğunu anlıyorsun.

İşte o an, kalan zamanı en iyi şekilde değerlendirmeye çalışalım, sevdiklerimize sıkı sıkıya sarılalım, yaşantımıza biraz renk katalım, değer verdiğimiz en küçük şeylere bile gülümseyelim diyorsun.

Anlayamadığımız şey şu…

Sonra öncelikler değişir.

Sonra büyü bozulur.

Sonra sağlık bozulur.

Sonra çocuklar büyür.

Sonra anne baba yaşlanır.

Sonra verilen sözler unutulur.

Sonra gündüz gece olur.

Veee…

Ve sonra o hayat biter.

Ve sonra genellikle çok geç olur.

O halde ...

Hiçbir şeyi sonraya bırakmayalım.

Çünkü hep daha sonraya kadar bekleyerek en güzel anları kaybedebiliriz.

En iyi deneyimler için gün, bugün.

Şimdi…

Şu an...

Artık hemen yapılması gerekenleri sonraya bırakmayalım.

Tekrar buluşmak ümidiyle kendinize çok iyi bakın, sevgiyle kalın.