BİR DOSTUN ARDINDAN…

Üç gün önce Hüsamettin arkadaşın aramızdan ayrılışının birinci yıldönümüydü. Hüsamettin beyle uzun bir dostluğumuz oldu. Onu ilk kez 1979 1 Mayıs'ında İzmir'e giderken tanıdım. O zamandan beri dostluğumuz devam etti. O zamanlar ilerici gençliğin önderleri arasındaydı.

Uzun yıllar Denizli'de mali müşavirlik yaptı. Yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmazdı. Beni gördüğünde bürosuna davet eder, orada tatlı tatlı söyleşirdik. Konuşmayı çok severdi; sohbetine doyum olmazdı. Konuşmalarının arasına espriler de sıkıştırırdı. Bu özellikleri konuşmaları daha çekici hâle getirirdi.

Hüsamettin bey, aynı zamanda bilgili ve kültürlü bir kişiydi. Günlük yayınları hep takip ettiğini biliyorum. Onunla her konuda konuşabilirdiniz. Onun konuşmalarını keyif alarak dinlerdik. Ondan dünya, doğa, toplum ve bireylere bakış konularında çok şey öğrendik. Güzel sanatlara, özellikle müziğe karşı özel bir düşkünlüğü vardı; güzel saz çalardı. Toplumsal bakış açısı, değerlendirmelerinin merkezini oluşturuyordu.

Arada bir telefonla haberleşirdik. Birkaç kez aradım, telefona çıkmadı; aklıma kötü bir şey de gelmedi. İşlerinin yoğun olabileceğini düşündüm. Oysa o günler hastalıkla cebelleşiyormuş.

Birgün Facebook'tan onun aramızdan ayrıldığını okudum. Arkadaşlarından biri haber yapmış, duyuruyordu. Hüzünlü bir haber, daha yaşayacağı yıllar vardı.

Nasıl üzüldüm anlatamam. Onun, ömrü boyunca hep çalışıp didinmeyle geçti yaşamı. Hoşsohbet, değerli, bilgili ve güler yüzlü bir insanı kaybetmek ne zor, anlatılamaz. Hüsamettin bey, iyi bir sohbet arkadaşıydı; kaybı arkadaşlar arasında büyük bir boşluk yarattı.

Hüsamettin beyi, aramızdan ayrılışının birinci yıldönümünde sevgi ve saygıyla anıyoruz. Güzel anılarımızda yaşamaya devam edecek.