DUYGULARIN ŞİİRLE ANLATIMI

Şimdi düşündüm de,

Nasıl tutuldum sana?

Bir bakışta eridim,

Bilmem ki, nereden nereye?

Bir kıvılcım düştü içime,

Ansızın alev aldı.

Seni gördüğüm o an,

Zaman sustu, dünya durdu.

Gözlerin bir deniz derin,

Boğuldum mavisinde.

Sözlerin meltem oldu,

Ürperdim serinliğinde.

Dokunuşun yıldız tozu,

Değdi mi tenime,

Tüm bedenim bir şimşek,

Çarpıldım kendime.

Nasıl da bilmedim ben,

Bu yangın içimdeyken?

Sessiz bir deprem gibi,

Sarsıldım yerin dibinden!

Coşkun bir nehir oldum,

Seninle çağlamaya.

Uçurumlardan atladım,

Korkusuz sormaya:

“Bu kalp nasıl çarpar şimdi,

Bu soluk nasıl kesilir?

Bir insan nasıl böyle,

Kendi kendine sevilir? “

Sorma tutuldum işte,

Bir daha kurtulamam.

Seninle bir güneş oldum,

Sönmeyecek alevim tam.

Bir ömür yanmaya razı,

Bu tutkunun narında.

Sana tutuldum bir kere,

Çözülmem bu bağdan artık!

                            Hasan KAYAN 

Çok güzel, duygu yüklü ve coşku dolu bir şiir. Hasan, şiirin gittikçe olgunlaşıp kendi yatağına oturuyor. Gerek biçim gerekse içerik olarak gayet güzel. Şiiri okurken, anlatımda ve biçimde hiçbir pürüze rastlamıyoruz. 

İnsanın içindeki kaynayan duyguları dışa yansıtabilmek, öyle kolay değil. Bunda başka şiir denemelerinin de olduğu anlaşılıyor. Başka şairleri ve usta yazarları okumanızın payının büyük olduğunu düşünüyorum. Yaşayıp geldiğin kırsal kesim insanının yoğunlaşmış, dışa yansıtılamayan, içte sıkışıp kalan duygu dünyasının açığa çıkarılmasının payı var. Öğretmen Lisesi yıllarında okuduğun, bilgini ve kültürünü artırmak için verdiğin çabanın önemi büyük.

Kurtlar Köyü’ne geldiğimde okuduğun, üzerinde düşündüğün, zaman ayırdığın kitapları gösteriyordun. O kalın kalın, kerpiç gibi kitapları kimse cesaret edip okuyamazdı. Kültür ve bilgi seni insanlarla konuşmaya, onları değiştirme, dönüştürme gücünü ortaya koyuyordu. 

Bütün bu olumlu özellikler, yaşadıklarını şiirle anlatmaya yöneltti seni.  Şiir, bir şairin deyimiyle “herkesin söylediği sözün en güzelidir.” Sen bu zoru başardın, önüne çıkan engelleri azminle yıkıp geçmesini bildin. İşte bu zorlu yaşam, senin duygu dünyanı da zenginleştirdi.

Bu güzel şiir, sürekli yenilenen kültürünün ve tükenmeyen öğrenme isteğinin, bağımsız düşünebilme yeteneğinin coşkulu bir dışa vurumu. İçindeki şiir, hep çağlayan olup aksın. Şiirle kalın...