DİBİ SIYRILAN BİR TAKIMIN HAZİN SONU

Ve korkulan oldu, 1966’da kurulan Denizlispor tarihinde ilk kez amatör lige düştü.

Son bir umutla takımını desteklemek için sahaya gelen binlerce taraftar hayal kırıklığı yaşadı. 

Aslında Denizlispor’un düşüş trendi, yıllar önce siyasetin bulaşmasıyla başlamış, ekonomik ve siyasi ikbal peşindeki pek çok yönetici, devasa takımın bir parçasını kopartıp almıştı. Düşmeden hemen önce hepimizin gözleri önünde oynanan saçma tiyatro ise canım Denizlispor’un ne hâlde olduğunu açıkça göstermişti. 

Futbolsever bir Denizli çocuğu olarak benim de yolum 1986 yılında Denizlispor’la kesişmişti. O yıllarda Belediyespor’un menajerliğini yapan rahmetli babam Yıldıray Urgancı, oğlunu kayırdığını düşünmesinler diye beni Denizlispor’un minikler elemelerine göndermiş, üstüne adını vermememi tembihlemişti. Rahmetli hocam Melih Garipler sol ayağımı beğenerek beni takıma almış ve sol beke yerleştirmişti. Minikler, B Genç, PAF derken aynı pozisyonda 7 yıl Denizlispor formasını giydim. Melih Hoca, Yaşar Hoca, Ali İhsan Hoca ve Ersun Yanal hocanın bizleri eğitmek için ne kadar uğraştığını o atmosferi yaşamayan anlayamaz. Denizlispor, futbol aşığı onlarca teknik adamın canhiraş çabası karşılığında kötü yönetimler sonucu bugün amatör kümeye düştü. 

Göz göre göre kentten kopartılan, yıllarca üstünde tepinilen, adeta dibi sıyrılan bir takımın hazin sonu.

Söyleyecek o kadar çok şey var ki; ama artık anlamı yok.     

Yazık, çok yazık…